رابطه بین تکانشوری و سرشت و منش با اختلالات خوردن در بین بیماران اسکیزوفرنی و دوقطبی

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه تکانشوری و سرشت و منش با اختلال خوردن در بیماران اسکیزوفرنی و دوقطبی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران اسکیزوفرنی و دوقطبی مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی شهر اردبیل در 6 ماهه دوم سال 92 بودند.نمونه مورد مطالعه 40 بیمار(20 بیمار با تشخیص اسکیزوفرنی و 20 بیمار با تشخیص دوقطبی)بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تکانشوری بارات و سرشت و منش کلونینجر استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، همبستگی دو رشته ای نقطه ای، vکرامر و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوآ) تحلیل شد.نتایج نشان داد درصدی از بیماران اسکیزوفرنی اختلال بی اشتهایی عصبی از نوع محدود کننده و درصدی از بیماران دوقطبی اختلال پراشتهایی عصبی راگزارش کردند.دوگروه از لحاظ تکانشوری و ابعادی از سرشت و منش باهم تفاوت معناداری داشتند، بیماران دوقطبی تکانشوری، نوجویی و پاداش وابستگی بالاتر و بیماران اسکیزوفرنی پشتکار بالاتری را گزارش کردند، بنابراین بین ابعاد سرشت و منش با اختلال خوردن در بیماران دوقطبی رابطه مثبت معناداری گزارش شد در حالی که در بیماران اسکیزوفرنی هیچ رابطه معناداری مشاهده نشد.علاوه بر این بین ابعاد سرشت و منش با اختلال خوردن در بیماران دوقطبی رابطه وجود نداشت، خودراهبری از ابعاد منش رابطه معناداری با اختلال خوردن در بیماران اسکیزوفرنی داشت.